Karmię i będę karmić ile zechcę!

Dzisiaj się zdenerwowałam. Wytrzymywałam dość długo bez unoszenia się, co w moim przypadku nie jest takie proste ;-) Jednak po dzisiejszej wizycie u pediatry muszę zabrać głos, Głos w obronie własnej, ale również "odezwę do ludu", ponieważ ogarnia mnie czasem przekonanie, że w naszym kraju świadomość znaczenia karmienia piersią ma się coraz lepiej, ale co jakiś czas zderzam się z brutalną rzeczywistością, która otwiera mi oczy na to jak bardzo się mylę. Tak było i dziś, po raz kolejny. 

Córka Najmłodsza jest chora (podobnie jak Córka Średnia i Syn Najstarszy), od dwóch dni nic nie je, płacze, gorączkuje, jedyne, co może ją ukoić i pocieszyć to moja pierś. Nie jest to wcale łatwa sytuacja, ponieważ sama jestem chora, słaba i obolała, marzę o odpoczynku, ale wiem jak ważne dla tego Małego Człowieka jest poczucie bezpieczeństwa i ulga, jaką przynosi jej moja bliskość, a ponadto składniki mleka mamy zawierają cały szereg witamin, minerałów i dodatkowo przeciwciał, pomagających zwalczać choróbsko. Dlatego, mimo dyskomfortu, z bolącymi kośćmi karmię ją dzień i noc, wiedząc, że kryzys minie, a choremu dziecku daję wszystko, co najlepsze. To taki bonus do naszego karmienia, ratunek w czasie choroby. Nie dlatego karmię swoją córkę 19 miesiąc. Karmię ją nadal, ponieważ taką podjęłam decyzję, moją własną, autonomiczną. Trochę na podstawie wiedzy o dobrodziejstwach z tego płynących, ale głównie w oparciu o własny instynkt, poczucie, że to jest dobre i właściwe. Podobnie myśli jej Tato, to on mnie wspiera i pociesza w kryzysowych sytuacjach, przypominając, że "karmienie piersią jest piękne" :-)

Przy okazji bycia doulą wciąż się w tym temacie dokształcam i znam wyniki najnowszych badań, które dowodzą jak wiele korzyści przynosi karmienie dziecka do ukończenia przez nie DRUGIEGO roku życia. Mimo wszystko nie zdarzyło mi się skrytykować kogokolwiek za nie-karmienie piersią, za niekarmienie długo lub wcale. Nigdy, chociaż wiem, że mleko mamy jest bezsprzecznie najlepszym pokarmem dla dziecka, to myślę, że każda mama ma prawo do swojej własnej decyzji o tym, czym karmi dziecko lub jak długo karmi piersią. Nie mnie oceniać. Ja mogę przytoczyć fakty naukowe, mówić o tym, że warto i dlaczego. Tyle. Twój, Mamo, wybór, im bardziej świadomie dokonany, tym lepiej.

A dlaczego dziś się zdenerwowałam?

Podczas dzisiejszej wizyty u pediatry Córka Najmłodsza miała się fatalnie. Naturalnie, podałam jej pierś, żeby mogła się uspokoić, zwłaszcza po badaniu, bo choć pani doktor była bardzo miła i delikatna, to niedotykalska Najmłodsza była mocno zestresowana. Siedziałam więc karmiąc, kiedy usłyszałam, pełne dezaprobaty: "to Ty jeszcze ciągniesz? taaaka duża? no, wiesz, co...?" Po raz kolejny, w tej samej przychodni, kolejny pediatra, skrytykował mnie za to, że karmię 1,5 roczne dziecko. Nie zapomnę nigdy, jak inna pani doktor, dosłownie ochrzaniła mnie, że "takie cuda robie, żeby takie duże dziecko (wtedy 1,5 roczna Średnia) piersią karmię". Parę miesięcy temu, w nieco łagodniejszy sposób, jeszcze inna pediatra skrytykowała karmienie Najmłodszej.

No rzesz kurde! 

Po pierwsze, i najważniejsze, to jest naprawdę moja sprawa ile czasu ja karmię swoje dziecko. A po drugie, pediatra, neonatolog, który krytykuje karmienie 18 miesięczniaka? Na jakiej podstawie? To nie jest w porządku, że ja się muszę "tłumaczyć" z karmienia mojego dziecka, przecież to właśnie pediatra, specjalista od zdrowia dziecięcego powinien mi, zwykłej matce powiedzieć, że karminie co najmniej przez dwa lata jest wspieraniem odporności małego człowieka i wyposażaniem go w szereg przeciwciał, zwłaszcza w czasie choroby! Nie powinnam, ani ja, ani żadna inna mama, w takiej sytuacji czuć się nieswojo. Powinnyśmy natomiast otrzymywać zachętę i wsparcie.

Piszę o tym, ponieważ widzę, że to jest powszechy problem wśród wielu lekarzy, pediatrów, neonatologów - brak wiedzy o karmieniu naturalnym, nie aktualizowanie posiadanych informacji, a co za tym idzie, wprowadzanie wielu rodziców w błąd. 

Jakie są zalecenia Światowej Orgaznizacji Zdrowia?

W wielkim skrócie: karmienie wyłącznie piersią przez pierwsze 6 miesięcy, a później jeszcze przez 18. Co najmniej. 

Tymczasem, przy żadnym z trójki moich dzieci, nie byłam zachęcana, przez żadnego pediatrę do karmienia wyłącznie piersią przez pierwsze 6 miesięcy (byłam za to zachęcana do wprowadzania pokarmów stałych po 4 miesiącu), a za karmienie powyżej roku zostałam wyśmiana i skrytykowana. I wiem, że nie jestem, niestety, w tym przypadku odosobniona. Ja sobie radzę, ale nie tylko o mnie tu chodzi. Jest bowiem bardzo wiele mam, które przez lekarzy właśnie, są skutecznie zniechęcane do długiego karmienia. I to jest bardzo nie w porządku!

Wiem, że kijem Wisły nie zawrócę, przestaję się łudzić, że podejście wielu lekarzy drastycznie zmieni się od postawy krytykująco-napominjącej mamę karmiącą dłużej niż rok do postawy zachęcająco-wspierającej długie karmienie. Dlatego zwracam się do Was, Mamy, abyście Wasze decyzje podejmowały w oparciu o sprawdzoną wiedzę naukową, a nie w oparciu o opinię przypadkowego pediatry. Jeśli macie wątpliwości, poszukajcie w Waszej okolicy Doradcy Laktacyjnego, Promotora Karmienia Piersią, przyjaznej karmieniu położnej, porozmawiajcie, poszukajcie, poczytajcie i podejmijcie swoją własną dezycję i nie pozwólcie jej sobie odebrać!